Beste volgers, vrienden, abonnees en supporters,
Met grote voldoening en dankbaarheid mag ik dit jaar langzaam af gaan sluiten. Of liever gezegd; we huppelen gewoon over de jaarwisseling heen, en gaan stoïcijns door waar we mee bezig waren. Ik ben vooral dankbaar dat jullie me het afgelopen jaar enorm hebben gesteund. Besef dat deze bizarre tijden creativiteit en vernieuwing vanuit de mensen zelf aanmoedigt. Met deze manier van films financieren heeft het publiek een belangrijke stem gegeven. De kijker kan kiezen welk verhaal het wel of niet steunt.
En deze stem wordt steeds groter. Die leefde te lang onder de oppervlakte, weggedrukt door staatssubsidies en krijgt nu meer macht dan ooit tevoren.
Ik ben ervan overtuigd dat we eerst een aantal grote klappen zullen moeten incasseren. De geplande black-outs staan voor de deur, wat voor de zittende machthebbers een activator zal zijn om de volle controle te grijpen. Maar we zijn voorbereid, althans mentaal. want onze stem was de afgelopen tijd vaker hoorbaar waarbij een groot aantal mensen al wakker is Ik weet dat het een cliché is, maar grootse ideeën kwamen nooit voort uit comfortzones!.
"Het publiek kan kiezen welk verhaal het wel of niet steunt."
Wellicht leuk om te weten dat ik 11 jaar geleden een TEDx talk deed met de titel "Listen to the Voiceless" [Luister naar de stemlozen] De context en focus waren toen enigszins anders, maar de essentie blijft. Een stem geven aan hen die onderdrukt en tot zwijgen gebracht worden is de sleutel! Want nu net daar zit de wil om te veranderen. Niet bij politici, NGO's, medici of de journalistiek.
We verkeren in een tijd waarin we de kans hebben om het stuur van de macht in handen te nemen en onze richting te kiezen. We dragen er allemaal een beetje aan bij. Tijd, geld of morele steun waarmee we langzaam de deur van het volk kunnen openen en daarmee het arrogante en ontembare systeem kunnen uitschakelen en herstarten.
Een terugblik op 2022 is voor iedereen anders; het is maar vanuit welk perspectief je het beleeft. Maar één ding is zeker: het was een turbulent jaar!
In mei van dit jaar presenteerden Milosz Matuschek en ik de film PANDAMNED. In de eerste twee weken werd de film de meest succesvolle film op Rumble, online werd hij maar liefst 165000 keer gedownload [kan nog steeds] door bioscopen, privévoorstellingen en anderen. Hij werd verspreid via verschillende kanalen in meer dan 10 talen en online meer dan een miljoen keer bekeken.
Hoewel de views door het dak knallen en mijn inbox overspoeld wordt met berichten ben ik er niet bepaald trots op. Om eerlijk te zijn hoopte ik dat ik nooit zo'n film zou moeten maken. Paradoxaal genoeg ben ik ergens ook weer blij dat ik de film gemaakt heb. In een tijd van turbulentie en politieke wanorde heeft de mensheid gewoon andere verhalen nodig. Om uiteindelijk een goeddoordachte weg te kunnen kiezen. Ja, we kregen daardoor ook agressieve weerstand en een hele horde nieuwe vrienden..... en dat is prima. Het is ook nooit anders geweest.
Wie hard schreeuwt bereikt vrienden en vijanden. Het is een normaal verschijnsel voor filmmakers, maar een betrekkelijk nieuw verschijnsel voor het publiek. Want ook het publiek verkondigt tegenwoordig zijn mening via de sociale media en brandt andere perspectieven meedogenloos af. De kijker schreeuwt mee in de publieke opinie als nooit tevoren. Dankzij social media.
Weet je, mensen proberen je te kwetsen, je moraal te verlagen en werken zich te pletter om je naar beneden te halen. Het is gewoon institutioneel gedrag. Tribalisme. Ze denken dat wanneer ze jou lastig vallen je moraal zal verlagen, je ziel zal doden. En uiteindelijk dat je het opgeeft. Zo listig proberen instellingen en individuen frisse groeiende vleugels kort te houden.
En voor degenen die dit meemaakt: Laat het gewoon los. Al deze mensen zijn tijdelijk. Blijf eerlijk tegenover jezelf en anderen en kijk wat er gebeurt. Dat is wat ik jullie ook toewens voor het komende jaar. De kracht om in jezelf te blijven geloven. Om je niet te laten verpletteren door het instituut. Het systeem dat een monster is geworden wat de mens zelf niet meer kan temmen.
Maar de mensheid wel. Misschien is stilte de beste oplossing. De kracht in jezelf vinden, niet de zwakte in de ander. Ik geloof dat alleen dan het tij kan keren. Stel je voor wat er gebeurt als we de activisten die zich aan het teer van de straten hebben vastgeplakt hartelijk begroeten. We lopen gewoon om hen heen, elke dag opnieuw. En er komt een dag dat ze honger hebben en ons om eten vragen, en wij hen weer groeten. Stel je voor wat er dan zal gebeuren...dan houdt het tribalisme op....
En ja, er zijn grote uitdagingen die we niet kunnen negeren. Onze woede brengt ons op de straten om ons ongenoegen te uiten. En dat moeten we ook doen. In alle rust en stilte. En ook al worden we geframed als tuig en extremisten, het is prima. We zullen het morgen en overmorgen weer doen! Het is niet dat we de wereld zullen veranderen, maar we kunnen het monster een beetje eerder laten instorten, door stilte, broederschap en vrede. Dan zal het monster naar adem happen omdat het geen polarisatie meer krijgt, wat de zuurstof is voor het beest
"Vrees niet, het zal geen zweverig verhaal worden, maar een glashelder, doelmatig en functioneel document van deze tijd dat het publiek energie zal geven om te bloeien".
In mijn komende documentaire [The Primordial Code] richt ik me op hoe we elke storm individueel kunnen doorstaan en het ware menselijke DNA weer kunnen reactiveren. Krachten en energieën die we kwijt zijn, maar eenmaal geactiveerd kunnen we ze voor de eeuwigheid blijven gebruiken. En we hebben ze nu nodig! Ik zal proberen zo diep mogelijk te gaan. Zowel spiritueel als op zoek naar de menselijke waarheid. Het zal oude narratieve en denkbeelden vernietigen en nieuwe perspectieven belichten . Vrees niet, het zal geen zweverig verhaal worden, maar een kristalhelder, doelmatig en functioneel document van deze tijd dat energie zal geven aan het publiek om tot bloei te komen.
Als jij in mijn nieuwe documentaire gelooft, aarzel dan niet om aan boord te springen en bezoek onderstaande link
Het komende jaar zal ik er weer zijn. Vastbesloten en onstuitbaar om één van de duizend kleine motoren te zijn op de weg die voor ons ligt. Wat er ook gebeurt, met jouw steun kan en zal ik doorgaan!!
Ik wens iedereen geluk, liefde en vrede in het nieuwe jaar en hoop dat jullie ook in het nieuwe jaar weer met mij blijven produceren.
Al het beste, Marijn Poels PS: De wereld heeft meer gitaren nodig ↓
GRATIS DOCUMENTAIRE KIJKEN
INTERESSANTE INTERVIEWS
Een beetje fancy misschien maar toch zijn we benieuwd naar jouw mening. Welke van onderstaande films heeft jou het meest geraakt in de afgelopen zes jaar? Je kunt meerdere keuzes maken ;-)
Wat is jouw beste Marijn Poels film?
0%THE UNCERTAINTY HAS SETTLED
0%PARADOGMA
0%RETURN TO EDEN
0%HEADWIND
You can vote for more than one answer.
After reading your essay, I concluded that it was quite interesting. I am looking forward to reading your post as soon as it is made available to me. driving directions
Although I have never personally played wordle answer today., based on standard platformer game concepts, advice could be to focus on timing and leap placement, use momentum and gravity, and practice stages to raise performance. Tell me whether you have particular questions, please.
This piece provides a fresh and compelling take on the subject. wordle hint today
google
Assignment writing is a fundamental aspect of academic life, serving as a crucial tool for assessing students' understanding, critical thinking abilities, and overall knowledge acquisition. While some students may view assignments as burdensome tasks, it is essential to recognize the numerous advantages they offer. This article explores the significant benefits of assignment writing, including enhancing subject knowledge, write my assignment critical thinking skills, fostering time management, promoting independent learning, and improving overall academic performance.