Je zou het maar zijn, journalist. De waarheid is genadeloos, zonder mededogen. Precies hoe het eigenlijk hoort want iemand moet het nieuws brengen. De zeespiegel stijgt, de wereld zal verzuipen. Extreme droogtes en stormen, monsterlijke tornado’s, Antarctica scheurt open en een eenzame ijsbeer glijdt weg op het laatst drijvende ijs-plateautje. Het klimaat word warmer, de Apocalyps staat voor de deur en wij hebben schuld.
Het zijn de krantenkoppen waar je de ochtend nu niet bepaald gewetenloos mee begint.
Maar de feiten spreken en de journalist maakt slechts bekend. De rekenkamers van het IPCC hebben per slot van rekening de klimaatmodellen berekend en tot in best haalbaar detail gesimuleerd. De uitkomst; CO2 is de kanker van het klimaat, drijft de temperatuur tot ongekende hoogte en de mens heeft het grotendeels op zijn geweten. De olie-slurpende machines, walmende kolencentrales, onze auto’s, airco’s en gasfornuizen hebben er voor gezorgd dat het klimaat alarmerend veranderd. Het wordt warmer en de gevolgen zijn catastrofaal. Elke wetenschapper heeft de uitkomst verwerkt in presentaties en verspreid onder media, lobbyisten en politiek. En de journalist… die is gaan schrijven, vol passie en bezieling. Zoekende naar de beste formulering om de wetenschappelijke feiten te onthullen. De burger krijgt het snoeihard voor zijn kiezen. Als milieuactivist en progressief mens knalt mijn optimisme als vervlogen hoop de kelder in. We zijn te laat, hebben het verprutst. 97% van alle wetenschappers ter wereld is het er mee eens. The science is settled! Zelfs Leonardo DiCaprio en de paus roepen het. Wie ben ik dan nog om hoop te zoeken vlak voor de zondvloed. Als die hoop er überhaupt was dan zou de journalist het wel beschreven hebben. Toch? De miljardeninvestering voor hernieuwbare energieën is dan ook niet alleen een must maar ook een morele plicht. De stroomrekening zal hoger worden, maar als we de wereld kunnen redden dan sta ik vooraan. Iedereen lijkt er mee bezig te zijn. Nieuwe helden staan op. Van de kleine mens tot aan de Rockefellers, die zich uit de olie hebben teruggetrokken en in hernieuwbare energie zijn gaan investeren. Amerikaanse Natuurkundigen willen zelfs pompen aanleggen rond de smeltende ijskappen. Die moeten water onder het ijs vandaan halen en uit sproeien over de poolkappen. Het kost ons 470 miljard Euro maar zo zou de Noordpool met een sneeuwkanon kunstmatig kunnen worden her-bevroren. Een veilig idee dat wij het klimaat dan uiteindelijk kunnen regulieren naar wenstemperatuur.
Al verder speurend trek ik onbewust een putdeksel open die me in een volledig andere en geïsoleerde wereld brengt. De klimaatcritici!!! beter bekend als ‘de ontkenner’. Mensen die voorzichtiger zijn in de stelling dat mens gemaakte CO2 de grootste grote invloed heeft op ons klimaat. Daartussen zitten klimatologen en wetenschappers die zelfs beweren dat het niet warmer wordt, maar dat we richting een kleine ijstijd gaan. Dat zou alles te maken hebben met de zonnevlekken. Het zijn overigens geen flapdrollen die kritisch zijn. Zoals de 93 jarige Professor Freeman Dyson, natuurkundige aan de Princeton University, of Nobelprijs winnaar Ivar Giaever. Beiden geen gelovers van de computermodellen van het IPCC. Fraaier nog, ze beweren dat de wereld juist groener word dankzij CO2. Dat koolstofdioxide juist voedsel is voor de planten. Bij een tekort aan CO2 worden groenen vlaktes omgezet in woestijn, zo zeggen ze. Satellietbeelden laten dat overigens ook zien. Vanaf 1982 zijn er vlaktes groen bijgekomen ter grootte van twee maal de Verenigde Staten, te danken aan de C02. Geweldig nieuws! Onlangs verscheen er nog een groots bericht van een onderzoek op polarbearscience.com. De ijsberen populatie blijkt in 50 jaar tijd nog nooit zo gezond te zijn geweest als nu. De bijna 30.000 ijsberen doen het blijkbaar uitstekend! Maar goed nieuws is geen nieuws. De journalist zwijgt.
Waag het om anders te schrijven en de groene-energie-verdieners bespuwen en vertrappen je mening. De bron moet worden beschadigd en de schrijver monddood gemaakt. Dat is hun verdienmodel. Veel klimaat critici komen met prima argumenten, zo blijkt. Maar wie het ook zegt of wat er ook word bewezen, de reguliere media houdt de pen in de zak, vertrouwd de computermodellen en rept met geen woord over de critici. De twee geloven staan lijnrecht tegenover elkaar waarin de journalist de ‘criticus’ negeert. “Journalistieke verantwoordelijkheid”, noemen ze het. Dat is Raar?! Stel je voor dat dit in Rusland zou worden toegepast. Dan schrijft onze media over Russische censuur! Het blijft een fenomeen dat we pagina's schrijven over radicaliserende jihadisten die ruimte krijgen hun liefde voor het kalifaat te verkondigen. Waarom krijgt de klimaatcriticus geen stem? Geen enkele grotere krant of TV programma die er aandacht aan besteed. Terwijl juist die andere meningen zoveel meer hoop kan geven. Maar angst verkoopt nu eenmaal beter, zo is al vaker gebleken. Zo ook een grote krant zijn bestaansrecht overeind probeert te houden. De ontkenner is inmiddels zo vervloekt en verketterd dat ze worden gezien als de duivels binnen het Vaticaan. En misschien kun je dat ook wel zo zeggen dat de reguliere klimaat politiek misschien teveel een religie is geworden.
Originele publicatie: 6 april 2017, De Wereld Morgen (België)